Mijn coach in oranje zei ooit: “Roel je bent geen top rugbyer, maar je hebt wel de kwaliteiten. Deze dienen ontpopt te worden door de juiste training en coaching.” Ik was toen 17 jaar, en ik werkte toe naar het einde van mijn middelbare school. Ik had op clubniveau het idee dat ik wel een balletje kon gooien en een tackel kon maken. Na een stevige selectie procedure stond de deur open naar Treviso Italie. Hier zou na 6 maanden het EK onder 18 jaar starten. Fysieke testen lieten zien dat er werk aan de winkel was. Er kwam een plan. Zes maanden werden opgedeeld in weken, per week werden de trainingssessies en de doelstellingen uitgeschreven. Fysieke testen per maand moesten inzicht geven in de voortgang. Ik kreeg een voedingsprogramma en spelregels. Deze regels herinnerden mij telkens aan mijn training, rust, zelfstandige sessies, voeding en het ultieme doel. Ik reisde tweemaal per week met m’n vader naar Amsterdam voor training met het team. De tijdsinvestering en het plan bleken een formule tot een mooie tijd waar ik graag op terugkijk. Uiteindelijk werden we Europees kampioen. En weet, ik speelde in 4 wedstrijden slechts 10 minuten. Was dat het dan waard? Volmondig JA! Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben.